ذکر ابوالقاسم نصرآبادی رحمة الله علیه

پنجشنبه, ۲۳ فروردين ۱۴۰۳، ۰۹:۴۶ ق.ظ علی اصغر شمیمی وصف پیامبر  از خطبه ‏هاى آن حضرت علیه السّلام است (در وصف پیغمبر اکرم خداوند متعال حضرت رسول را به پیغمبرى فرستاد هنگامى که مردم (از راه حقّ) گمراه شده (در کار خویش) سرگردان بودند و در راه فتنه و فساد از روى خبط و اشتباه قدم مى ‏نهادند، هواها و آرزوها (ى بیجا) ایشان را دستگیر کرده و کبر و نخوت آنان را به اشتباه کارى وا داشته و جهل و نادانى آنها را سکک سر و نفهم نموده بود در حالتى که پریشان حال و در کار خویش مضطرب و نگران و مبتلى به نادانى بودند، پس حضرت مصطفى صلّى اللّه علیه و آله در نصیحت (ایشان) کوشش فرمود و گذشت در راه راست و بسوى حکمت و دانش و پند نیکو (آنها را) دعوت نمود (تا از بدبختى رهائى یافته سعادت دنیا و آخرت را بدست آوردند. ۰۳/۰۱/۲۳ ۰ ۰ علی اصغر شمیمی ذکر ابوالقاسم نصرآبادی رحمة الله علیه...ادامه مطلب

در فضل رسول اکرم از خطبه ‏هاى آن حضرت علیه السّلام است (که بعضى از اوصاف خداوند را یاد آورى نموده‏  و انبیاء و اولیاء را ستوده و در آخر مردم را پند و اندرز داده): برتر از هر چیز خداوندى است که همّتهاى بلند او را درک نکرده و زیرکی هاى هوشمندان باو نمى‏ رسند (بکنه حقیقت ذاتش پى نبرند، زیرا بحدّى محدود نیست که بتوان او را درک نمود) اوّلى است که پایانى براى او نیست تا به نهایت رسد (مبدا اشیاء است، نه اوّلى که او را آخر باشد) و نه آخرى است او را که تمام شود (مرجع اشیاء است، نه آخرى که او را اوّلى باشد، زیرا اوّل و آخر بودن و غایت و نهایت از لوازم جسم است و او سبحانه از آن مبرّى است. قسمتى از این خطبه در باره پیغمبران (و پیغمبر اکرم و ائمه اطهار علیهم السّلام) است: خداوند پیغمبران را در برترین امانتگاه (صلب پدران) امانت نهاد، و در بهترین جایگاه (رحم مادران) قرار داد، و آنان را از صلب هاى نیکو به رحمهاى پاک و پاکیزه انتقال داد (پدر و مادر پیغمبران از حضرت آدم علیه السّلام تا خاتم النّبیّین صلّى اللّه علیه و آله خدا پرست بوده بشرک و کفر آلوده نگشته در زنا شوئى بر خلاف شرع و دستور الهىّ رفتار ننمودند) هر گاه یکى از ایشان از دنیا مى‏ رفت دیگرى بعد از او براى نشر دین خدا بجاى او قیام مى‏ نمود (بتبلیغ احکام الهىّ مشغول مى ‏گشت) تا اینکه منصب نبوّت و پیغمبرى از جانب خداوند سبحان بحضرت محمّد صلّى اللّه علیه و آله رسید، پس آن حضرت را از نیکوترین معدنها (صلب هاى پیغمبران پیش) رویانید، و در عزیزترین اصلها (رحمها) غرس نمود (و آن بزرگوار را) از شجره‏اى (نسل حضرت ابراهیم علیه السّلام) که پیغمبرانش را از آن آشکار نمود و امین‏ هاى (بر وحى) خود را از آن برگزید (بوجود آورد) خاندان او بهترین خان ذکر ابوالقاسم نصرآبادی رحمة الله علیه...ادامه مطلب

سه شنبه, ۷ فروردين ۱۴۰۳، ۱۱:۳۸ ق.ظ علی اصغر شمیمی صفت سیزدهم: عداوت و دشمنى   و آن بر دو قسم است: ز یرا که هر که عداوت کسى را در دل دارد یا آنرا در دل پنهان مى‌کند و انتظار زمان فرصت را مى‌کشد یا علانیه و آشکار در صدد ایذا و اذیت آن شخصى است که او را دشمن دارد و اظهار عداوت او را مى‌کند.   قسم اول را «حقد و کینه»گویند،که عبارت است از: پنهان کردن عداوت شخصى در دل. و قسم دوم را «عداوت» نامند و این ثمرۀ قسم اول است، زیرا که: چون کینه قوّت گرفت و عداوت شدید گردید، خزانۀ دل از محافظت آن عاجز و پرده از روى کار بر مى‌دارد. و قسم اول از ثمرات غضب است، زیرا که: چون آدمى بر دیگرى خشم گیرد و به جهت عجز از انتقام یا مصلحتى دیگر آن وقت اظهار غضب نکند و خشم خود را فرو برد و در دل خود پنهان سازد کینه حاصل مى‌شود.و هر یک از این دو قسم از  صفات مهلکه و اخلاق رذیله است. و از اخبار مستفاد مى‌شود که: مؤمن کینه ور نیست و در غالب اوقات صفات مهلکۀ دیگر نیز از کینه و عداوت متولد مى‌گردد، چون حسد و غیبت و دروغ و بهتان و شماتت و اظهار عیب و دورى و ایذاء و سخریّت و استهزاء و غیر اینها از آفات و اعمال محرمه که دنیا و دین آدمى را فاسد مى‌سازد. و اگر فرض شود که هیچ یک از اینها حاصل نشود همان خود بغض و عداوت او از امراضى است که نفس قدسى را بیمار و همیشه روح از آن متألّم و در آزار است. آدمى را از بساط قرب الهى دور و از مرافقت ساکنان عالم قدس مهجور مى‌گرداند و صاحب خود را منع مى‌کند از آنچه شیوۀ اهل ایمان و شیمۀ اخیار و نیکان است و از بشاشت و شکفتگى و مهربانى و فروتنى و مرافقت و همنشینى نسبت به کسى که کینه او را در دل دارد و خود را از اعانت و قضاء حوائج او باز مى‌دارد و هر یک از اینها درجه‌اى ذکر ابوالقاسم نصرآبادی رحمة الله علیه...ادامه مطلب

پنجشنبه, ۵ بهمن ۱۴۰۲، ۰۹:۰۴ ق.ظ علی اصغر شمیمی صفت دوازدهم:کج خلقى و آن نیز نزدیک به غلظت و بدخوئى است و ظاهر آن است که غلظت و درشتى از ثمرات کج خلقى باشد.همچنان که انقباض روى و دلتنگى و بدکلامى نیز از آثار آن است و این صفت از نتایج قوۀ غضبیه است و این از جمله صفاتى است که آدمى را از خالق و خلق دور مى‌کند و از نظر مردم مى‌افکند و طبعها را از او متنفر مى‌کند. و هر کج خلقى اغلب مسخرۀ مردمان و مضحکۀ ایشان مى‌شود و لحظه‌اى از حزن و الم و اندوه و غم خالى نیست. و از این جهت حضرت امام جعفر صادق-علیه السّلام-فرمودند که:«هر که بد خلق است خود را معذب دارد». و بسیار مى‌شود که به واسطۀ کج خلقى ضررهاى عظیم به آدمى مى‌رسد و از نفعهاى بزرگ محروم مى‌شود و عاقبت هم آدمى را به عذاب اخروى مى‌افکند. مروى است که:روزى به حضرت رسول-صلّى اللّه علیه و آله-عرض کردند که: فلان زن روزها روزه مى‌گیرد و شبها را به عبادت به پاى مى‌دارد ولیکن بد خلق است و از کج خلقى به همسایگان خود آزار مى‌رساند.آن حضرت فرمودند:هیچ خیرى در او نیست،و او از اهل جهنم است. و آن حضرت فرمودند که:«بد خلقى بنده را مى‌رساند تا اسفل درک جهنم. و باز آن حضرت فرمودند که:«خدا منع کرده است قبول توبه بد خلق را.عرض کردند که:چرا یا رسول اللّه؟فرمودند:به علت اینکه هر وقت از گناهى توبه کرد در گناهى بدتر مى‌افتد». و فرمودند که:«بد خلقى گناهى است که آمرزیده نمى‌شود.و بعضى از بزرگان گفته‌اند که:«اگر مصاحبت و همنشینى کنم با فاسق فاجر خوش خلقى، دوست‌تر دارم که با عابد کج خلقى بنشینم.   ۰۲/۱۱/۰۵ ۰ ۰ علی اصغر شمیمی ذکر ابوالقاسم نصرآبادی رحمة الله علیه...ادامه مطلب

جمعه, ۲۰ بهمن ۱۴۰۲، ۰۷:۲۶ ق.ظ علی اصغر شمیمی خبر از فتنه    از خطبه ‏هاى آن حضرت علیه السّلام است (که پس از خاتمه جنگ نهروان فرموده و از خطبه ‏هاى مشهوره آن بزرگوار مى ‏باشد که در آن فضائل و مناقب خود را شرح داده و براى جهّال و غافلین مقام و منزلت خویش را بیان کرده تا بدستور او رفتار نموده امر و فرمانش را پیروى نمایند، و بعد از آن از فتنه و فساد بنى امیّه و سختی هایى که در زمان سلطنت و پادشاهى هر یک از آنها بمردم وارد شده و انقراض دولت آنان خبر داده): پس از حمد و ثناى الهىّ و درود بر پیغمبر اکرم، اى مردم من چشم فتنه و فساد را کور کردم (با طلحه و زبیر و پیروانشان در جنگ جمل و با معاویه و لشگرش در جنگ صفّین و با خوارج در نهروان جنگیده نگذاشتم فسادشان عالم گیر گردد) و غیر از من کسى بر (دفع) آن فتنه و فساد جرأت نداشت، پس از آنکه تاریکى آن موج زده و سختى آن رو به افزونى نهاده بود (همه جا را فتنه فرا گرفته هیچکس نمى ‏دانست چه باید کرد، زیرا اهل اسلام حکم جنگیدن با اهل قبله را از آن پیش ندانسته جرأت بر آن نداشتند، چنانکه ابن عمر و سعد ابن مالک و ابو موسى و مانند ایشان از آن حضرت کناره کرده گفتند: از این فتنه‏ اى که در میان مسلمانان واقع شده اجتناب و دورى سزاوار است) پس (چون بهمه چیز دانا هستم احکام و مسائل دین خود را) از من بپرسید پیش از آنکه مرا نیابید، و (بحکم عقل و نقل جرأت نیست کسی را جز علىّ ابن ابى طالب و ائمّه طاهرین علیهم السّلام که در بالاى منبر بگوید: فاسألونی قبل أن تفقدونى یعنى بپرسید از من پیش از آنکه مرا نیابید. زیرا پرسشها بیشمار و گوناگون است، بعضى راجع بمعقول و برخى مربوط بمنقول و دسته‏اى در باب عالم شهود و پاره‏اى در باره عالم غیب و همچنین راجع به گذ ذکر ابوالقاسم نصرآبادی رحمة الله علیه...ادامه مطلب

پنجشنبه, ۲۱ دی ۱۴۰۲، ۰۹:۳۱ ق.ظ علی اصغر شمیمی پس از کشته شدن عثمان از سخنان آن حضرت علیه السّلام است هنگام بیعت کردن مردم با آن بزرگوار (روز جمعه بیست و پنجم ذى الحجّة سال سى و پنج از هجرت) پس از کشته شدن عثمان: دست از من برداشته دیگرى را بطلبید (و او را امیر و خلیفه گردانید، چون بعد از رحلت رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله خلفایى که بنا حقّ روى کار آمدند سنّت و سیره او را تغییر داده بیت المال را از روى عدل و درستى میان رعیّت قسمت نکردند، بلکه به دلخواه هر کارى خواستند انجام و عرب را بر عجم و قوىّ را بر ضعیف ترجیح دادند و عثمان اقارب و خویشاوندش را از بنى امیّه بر سائر مردم برترى داد و سالهاى دراز بهمین منوال رفتار شد و مردم سنّت و سیره رسول اکرم را از یاد بردند، اکنون که آمده بودند با امام علیه السّلام بیعت نمایند منظورشان آن بود که آن حضرت هم به رویّه سه خلیفه پیش از خود رفتار کند، پس آن بزرگوار براى اتمام حجّت و اینکه بدانند او بر خلاف سنّت‏ و سیره پیغمبر اکرم کارى انجام ندهد و آنها نقض بیعت خواهند نمود، این سخنان را فرمود، بنا بر این درست نیست که گفته شود: اگر آن حضرت از جانب رسول خدا بخلافت نصب گردید و در حقیقت امامت و امارت از آن او و قیام بآن برایش واجب بود، چگونه استعفاء مى ‏نمود. چون امام علیه السّلام مى ‏دانست که بالأخره ایشان دست از عهد و پیمان برداشته و با او همراه نخواهند بود، از اینرو مى ‏فرماید:) ما بکارى اقدام مى‏ نماییم که آنرا روها و رنگهاى گوناگون است (به مشکلاتى بر خواهیم خورد «از قبیل جنگ با ناکثین یعنى طلحه و زبیر و سائر اصحاب جمل که پیمان خود را شکستند، و با قاسطین یعنى معاویه و لشگر شام که به آن حضرت یاغى شدند، و با مارقین یعنى خوارج نهروان که کافر ذکر ابوالقاسم نصرآبادی رحمة الله علیه...ادامه مطلب

شرافت مدارا کردن با مردم و مخفى نماند که:مدارا نیز نزدیک به رفق است.و مدارا عبارت از آن است که:  ناگوارى که از کسى به تو رسد متحمل شوى و به روى خود نیاورى و این از جمله صفاتى است که آدمى را در دنیا و آخرت به مراتب بلند و درجات ارجمند مى‌رساند و اغلب کسانى که در دنیا به مرتبه عظیم رسیدند از این صفت جلیله است. و از این جهت حضرت رسول-صلّى اللّه علیه و آله-فرمودند که:«پروردگار مرا امر کرد که با مردم مدارا کنم،همچنان که امر کرد که واجبات خود را به جاى آورم». از حضرت امام محمد باقر-علیه السّلام-مروى است که:«در تورات نوشته است که: در آن چیزهائى که خداى-تعالى-به موسى-علیه السّلام-فرمود آن بود که فرمود: اى موسى! در باطن خود اسرار مرا پنهان کن و پوشیده دار و در ظاهر خود آشکار کن از جانب من مدارا با دشمنان من و دشمنان خودت. »و حضرت امام جعفر صادق-علیه السّلام-فرمودند که: «طایفه‌اى از مردم مداراى ایشان با مردم کم بود و ایشان را از خانواده قریش انداختند و دور کردند با وجود اینکه از قریش بودند و در حسب و نسب ایشان هیچ عیب و علّتى نبود و طایفه‌اى از غیر قریش با مردم مدارا کردند و خود را به این دودمان رفیع ملحق ساختند.پس فرمودند که: هر که دست خود را از مردم نگاه دارد یک دست از ایشان نگاه داشته است ولى دستهاى بسیار از او باز داشته مى‌شود.   ۰۲/۱۰/۰۷ ۰ ۰ علی اصغر شمیمی ذکر ابوالقاسم نصرآبادی رحمة الله علیه...ادامه مطلب

پنجشنبه, ۲۳ آذر ۱۴۰۲، ۰۹:۳۰ ق.ظ علی اصغر شمیمی   از خطبه ‏هاى آن حضرت علیه السّلام است معروف به خطبة الأشباح (و وجه تسمیه آن باین اسم آنست که اشباح بمعنى اشخاص است و در این خطبه اصناف ملائکه و مخلوقات شگفت آور و چگونگى آفرینش آنها بیان می شود) و آن از خطبه ‏هاى جلیل و بزرگ است (امام علیه السّلام این خطبه را براى آن بیان فرمود که) شخصى از آن بزرگوار درخواست نمود که خدا را به قسمی برای او وصف نماید که گویا او را آشکار مى ‏بیند، پس حضرت از آن درخواست (و اعتقاد او بجائز دانستن وصف خداوند متعال بصفات اجسام) خشمناک گردید.مسعدة ابن صدقه از حضرت امام صادق جعفر ابن محمّد علیهما السّلام روایت کرده آن بزرگوار فرمود: امیر المؤمنین علیه السّلام در کوفه بالاى منبر این خطبه را بیان نمود، براى آنکه مردى نزد آن حضرت آمد و عرض کرد: یا امیرالمؤمنین براى ما پروردگار ما را چنان وصف کن که دوستى و معرفت ما در باره او زیاد گردد، امام علیه السّلام (از این پرسش جاهلانه) بخشم آمد و فریاد کرد که مردم همگى به نماز حاضر شوند، پس مردم اجتماع کردند بطوریکه مسجد پر از جمعیّت شد و حضرت بالاى منبر تشریف برد در حالت غضب که رنگ مبارکش تغییر یافته بود و خداوند سبحان را حمد و سپاسگزارى نمود و درود بر پیغمبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله فرستاد، آنگاه فرمود: سپاس خدائى را سزا است که منع عطاء و نبخشیدن، مال و مکنتش را نمى ‏افزاید، وجود و بخشش، ثروت و دولتش را نمى ‏کاهد، زیرا (آنچه عطاء فرماید مى ‏آفریند، نه مانند عطاء و بخشیدن بندگان از جمع آمده ‏ها اخراج نماید، لذا امام علیه السّلام مى ‏فرماید:) مال هر عطاء کننده‏اى غیر از خداى تعالى کم گردیده و هر منع کننده از عطایى سواى حقّ تعالى نکوهش شده است (زیرا منع از عطا ذکر ابوالقاسم نصرآبادی رحمة الله علیه...ادامه مطلب

صفت یازدهم: غلظت و درشتى در گفتار و کردار و شکى نیست که این صفتى است خبیث و باعث نفرت مردمان از آدمى مى‌گردد و منجر به اختلال امر زندگانى می‌شود. مکن خواجه بر خویشتن کار سخت که بد خوى باشد نگونسار بخت به نرمى ز دشمن توان کند پوست چو با دوست سختى کنى دشمن اوست و از این جهت آفریدگار عالم در مقام مهربانی و ارشاد به پیغمبر خود -صلى الله علیه و آله و سلم-فرمود: « وَ لَوْ کُنْتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضُّوا مِنْ حَوْلِکَ«اگر بدخوى سخت دل باشى مردم از دور و کنار تو متفرق مى‌گردند و از بعضى اخبار مستفاد مى‌شود که غلظت و درشتخوئى باعث سلب ایمان و دخول جند شیطان مى‌گردد. پس بر هر عاقلى واجب است که نهایت احتراز را از آن بکند و هر کارى که می‌خواهد بکند یا هر سخنى که می‌خواهد بگوید اول در آن فکر کند و خود را محافظت نماید که غلظت و بدخوئى از او صادر نشود و فضیلت رفق را به یاد آورد و خود را بر آن بدارد تا ملکه او گردد. و ضد این صفت خبیثه-چنانچه اشاره به آن شد-نرمی و هموارى و رفق در اعمال و اقوال است و آن از صفات مؤمنان و اخلاق نیکان است.از این جهت سید رسل -صلّى اللّه علیه و آله-فرمودند که:«اگر رفق،چیزى مى‌بود که دیده می‌شد می‌دیدى که هیچ مخلوقى از آن نیکوتر نیست. و فرمودند که:«رفق و نرمی را به هیچ جا نگذاردند مگر آنکه زینت داد و از هیچ جا بر نداشتند مگر اینکه آن را معیوب کرد. و نیز فرمودند که:«خدا مهربان و صاحب رفق است و دوست دارد کسى را که چنین باشد.و آنچه با رفق،به آدمی مى‌دهند با عنف و درشتى نمى‌دهند. و باز از آن بزرگوار مروى است که:«رفق و مهربانى مبارک و میمون و درشتى شوم است. و در روایتى دیگر است که:«هر که رفق داشته باشد به هر چه اراده داشته باشد می‌رسد. و نیز از آن حضرت م ذکر ابوالقاسم نصرآبادی رحمة الله علیه...ادامه مطلب

پنجشنبه, ۱۸ آبان ۱۴۰۲، ۰۹:۲۴ ق.ظ علی اصغر شمیمی فصل:عفو و بخشش و فضیلت آن ضد انتقام کشیدن عفو و بخشش است و آیات و اخبار در مدح و حسن آن از حد و حصر متجاوز است. خداوند عالم مى‌فرماید:«  خُذِ الْعَفْوَ وَ أْمُرْ بِالْعُرْفِ »یعنى:«طریقه عفو و بخشش را نگهدار و امر به معروف کن». و نیز فرموده است:« وَ لْیَعْفُوا وَ لْیَصْفَحُوا »یعنى:«باید عفو و گذشت نمایند». و نیز فرموده است:« وَ أَنْ تَعْفُوا أَقْرَبُ لِلتَّقْوىٰ«اگر عفو نمائید به تقوى و پرهیزکارى نزدیکتر است».حضرت پیغمبر-صلّى اللّه علیه و آله-فرمودند:«به خدائى که جان من در قبضه قدرت اوست که سه چیز است اگر از من قسم خواهند بر آنها قسم مى‌خورم: یکی آنکه: صدقه دادن از مال هیچ کم نکند. دوم آنکه: هیچ کس از ظلمى که به او شده عفو نمى‌کند از براى خدا مگر اینکه خدا عزت او را در روز قیامت زیاد مى‌فرماید.سیم اینکه: هیچ کس نیست یک درى از سئوال بر خود نگشاید مگر اینکه یک درى از فقر و احتیاج بر او گشوده مى‌شود».و نیز از آن حضرت مروى است که: «عفو و گذشت زیاد نمى‌کند مگر عزت را پس گذشت کنید تا خدا شما را عزیز گرداند».و آنجناب به عقبه فرمودند که: «مى‌خواهى ترا خبر دهم به افضل اخلاق اهل دنیا و آخرت؟نزدیکى کن به هر که از تو دورى کند.و بخشش کن به کسى که ترا محروم سازد و گذشت کن از آن کسى که به تو ظلم نماید».مروى است که: «موسى-علیه السّلام-عرض کرد که: پروردگارا کدام یک از بندگان تو نزد تو عزیزترند؟فرمود: آنکه در وقت قدرت و توانائى عفو نماید». و حضرت سید الساجدین-علیه السّلام-فرمودند که: «در روز قیامت خداى-تعالى- اولین و آخرین را در بلندى جمع مى‌کند، سپس منادى ندا مى‌کند که کجایند اهل فضل؟پس طایفه‌اى بر مى‌خیزند.ملائکه گویند که: چه چیز است فض ذکر ابوالقاسم نصرآبادی رحمة الله علیه...ادامه مطلب